Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ο Luis Cernuda για τον Κωνσταντίνο Καβάφη


Fragmento de entrevista a Luis Cernuda el año 1959, en el cual habla sobre Konstantinos Kavafis
/
Απόσπασμα συνέντευξης του Λουίς Θερνούδα το 1959, στο οποίο μιλά για τον Κωνσταντίνο Καβάφη

"...el poeta griego de Alejandría. De este último no conozco sino algunos poemas de traducción inglesa; pero aquel* sobre tema de Plutarco, donde Marco Antonio oye en la noche la música que acompaña al cortejo de los dioses, que lo abandonan, me parece una de las cosas más definitivamente hermosas de que tenga noticia en la poesía de este tiempo."
/
"... ο έλληνας ποιητής από την Αλεξάνδρεια. Από αυτόν τον τελευταίο δε γνωρίζω παρά λίγα ποιήματα από αγγλική μετάφραση∙ όμως εκείνο πάνω σε θέμα του Πλουτάρχου, όπου ο Μάρκος Αντώνιος ακούει μες στη νύχτα τη μουσική που συνοδεύει την πομπή των θεών που τον εγκαταλείπουν, μου φαίνεται ένα από τα ωραιότερα πράγματα που γνωρίζω από την ποίηση αυτού του καιρού."





* El poema en español


Que el dios abandonaba a Antonio

Cuando de repente, a medianoche, se escuche
pasar una comparsa invisible
con músicas maravillosas, con vocerío -
tu suerte que ya declina, tus obras
que fracasaron, los planes de tu vida
que resultaron errados, no llores vanamente.
Como hombre preparado desde tiempo atrás, como valiente,
di adiós a Alejandría que se aleja.
Sobre todo no te engañes, no digas que era
un sueño, que se extravió tu oído:
no aceptes tales vanas esperanzas.
Como preparado desde tiempo atrás, como valiente,
como te corresponde a ti que de tal ciudad fuiste digno,
acércate resueltamente a la ventana,
y escucha con emoción, y no
con los ruegos y lamentos de los cobardes,
como último placer los sones,
los maravillosos instrumentos del cortejo misterioso,
y di adiós a Alejandría, a la que pierdes.

(traducción: Miguel Castillo Didier)




Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Tiempos difíciles/ Δύσκολοι καιροί*


El conde, además de haber quedado encantado por la belleza del muchacho, dada su famélica condición, tuvo que aceptar el chocolate.

/

Ο κόμης έπρεπε να δεχτεί τη σοκολάτα, όχι μόνο γιατί έμεινε καταγοητευμένος από την ομορφιά του νεαρού, αλλά και γιατί λιμοκτονούσε.



* escrito con Diego Fittipaldi/ 
  γραμμένο μαζί με το Diego Fittipaldi

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Άτιτλο*


Η γιαγιά είχε πετάξει θειάφι στη φωτιά της αυλής
ν' ασπρίσει το πλεχτό

Τη δεύτερη μέρα στη Μαδρίτη το φόρεσα
Ήταν ό,τι έπρεπε για ηπειρωτικό κλίμα
Με ζέσταινε και δε με βάραινε
Και περπατούσα
Μύριζε κρύο στο δρόμο
και αρώματα ηλικιωμένων γυναικών στο λεωφορείο
Άκουγα και καθαρόγραφα τις λέξεις
όπως τότε στο Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών "Ευρώπη"


Γυρίζοντας το βράδυ στο σπίτι μαζί
απ' τους μικρούς δρόμους
ακούμε και γράφω ακόμα λέξεις
Η τελευταία που έμαθα είναι το μαλακό:
Όσο πιο ζεστό είναι το τσάι
τόσο πιο μαλακό βγαίνει το μπισκότο




*Ποιτική άσκηση για τη συγγραφή αυτοβιογραφικού ποιήματος, στα πλαίσια του Εργαστηρίου Ποίησης του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος