Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Ο Οδοιπόρος


Στάθηκε αδύνατο να βρούμε το σπιτάκι που βρίσκει ο οδοιπόρος, όπως είχαμε διαβάσει στα βιβλία.
Χτυπάς και σου ανοίγουν φιλόξενοι άνθρωποι.
Στεγνώνεις στη φωτιά με τσάι και μπισκότα.
Αυτοί και τί δεν ξέρουν για κυνηγούς, ξωτικά, ξυλοκόπους.
Περνάς εκεί τη νύχτα.

Τι ψέματα που γράφουν τα βιβλία.
Ήμαστε μόνοι μας.
Και ούτε ένας σκίουρος.

Και στραβοπάτησα.
Θεούλη μου, σκέφτηκα,
μην πατήσω παγίδα.
Μισοκάθισα με πολλή προσοχή.

Και τι θα πούμε όταν γυρίσουμε, σκέφτηκα.
Πρέπει να ετοιμάσουμε ψέματα.
Πόσο ξέγνοιαστα περάσαμε.
Τι εύκολη που ήταν η φύση.

Έβρεχε τώρα και στάζαμε μαζί με τα κλαδιά.
Να πω την αλήθεια, σκέφτηκα.
Να πω ότι δεν τα κατάφερα.
Να σας δείξουμε τις φωτογραφίες, είπα.
Εδώ που γελάω, έτρεμα απ' το φόβο μου.


Να ξανάρθουμε, είπες.
Έχει κι άλλα μονοπάτια.

Είχε κι άλλα μονοπάτια.
Άρχιζαν στο φως που τελείωνε.



[cut - up από το κείμενο της Αλεξάνδρας Πλαστήρα, στο βιβλίο Ο οδοιπόρος είχε φύλλα στα μαλλιά του, 2005]