Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Dos Jorges


του Χόρχε Λουίς Μπόρχες


The Unending Gift

Κάποιος ζωγράφος μας υποσχέθηκε έναν πίνακα.
Τώρα, στη Νέα Αγγλία, έμαθα το θάνατό του. Ένιωσα γι' άλλη
μια φορά την πίκρα τού να συνειδητοποιείς πως είμαστε κάτι
σαν όνειρο. Συλλογίστηκα εκείνο τον άνθρωπο και τον πίνακα
που χάθηκαν.
(Μόνο οι θεοί μπορούν να υποσχεθούν, αφού είναι αθάνατοι.)
Συλλογίστηκα το μέρος που είχαμε διαλέξει για να κρεμά-
σουμε τον πίνακα, κάτι που δεν θα συμβεί τώρα πια.
Ύστερα σκέφτηκα: αν βρισκόταν εδώ, αργά ή γρήγορα θα γι-
νόταν ένα ακόμα αντικείμενο, ένα συνηθισμένο, μάταιο στο-
λίδι του σπιτιού · ενώ τώρα είναι δίχως τέλος, δίχως όρια,
μπορεί να πάρει οποιοδήποτε σχήμα, οποιοδήποτε χρώμα και
δεν επηρεάζει τίποτα.
Υπάρχει, κατά κάποιον τρόπο. Θα επιζήσει, θα επεκτείνεται 
σαν μουσική και θα μείνει κοντά μου ως το τέλος. Σ' ευχαρι-
στώ, Χόρχε Λάρκο.
(Οι άνθρωποι μπορούν κι αυτοί να υποσχεθούν, γιατί στην
υπόσχεση μέσα, κάτι υπάρχει της αθανασίας.)


μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης

/


Un pintor nos prometió un cuadro.
Ahora, en New England, sé que ha muerto. Sentí, como otras
veces, la tristeza de comprender que somos como un sueño.
Pensé en el hombre y en el cuadro perdidos.
(Sólo los dioses pueden prometer, porque son inmortales.)
Pensé en un lugar prefijado que la tela no ocupará.
Pensé después: si estuviera ahí, sería con el tiempo una cosa más,
una cosa, una de las vanidades o hábitos de la casa;
ahora es ilimitada, incesante, capaz de cualquier forma y
cualquier color y no atada a ninguno.
Existe de algún modo. Vivirá y crecerá como una música y
estará conmigo hasta el fin. Gracias, Jorge Larco.
(También los hombres pueden prometer, porque en la promesa
hay algo inmortal.)



(έργα του Χόρχε Λάρκο)





















Η οικογένεια (1949)





















Αυτοπροσωπογραφία (1937)