Δύο ποιήματα για την Αγγλία - Αλεξάνδρα Πλαστήρα

από το βιβλίο Το φως που βλέπουμε τώρα (1986)

Μητέρες του Άθελφορντ

Στη σκάλα
όταν πέφτει
αυτό το φως
κλείνω τα μάτια
και την ξαναβλέπω

νωρίς
όταν σκοτείνιαζε
στο Άθελφορντ
κι ο άνεμος ξερίζωνε
τα ρείκια

χτυπούσαν
δυνατά
για να σκεπάσουν
την πιο γλυκιά φωνή
τα κουταλάκια

που έλεγε
τα ρείκια
τα καημένα
δεν άκουγαν καθόλου
τη μαμά τους

Dark red

Τ’ αγκάθια
είναι ο λόγος
που θα γίνουμε
φίλες

με λίγο αίμα
από την καθεμιά μας
θα έχουμε
τα ακριβότερα
κοσμήματα

όσο κι αν είναι
όμορφος ο Τάμεσης
δεν θα σε σπρώξω
και δεν θα με σπρώξεις

με λίγο αίμα
από την καθεμιά μας
την ίδια φύση
θα χαιρόμαστε

και πληγωμένες
απ’ τον ίδιο εραστή
θα μοιραζόμαστε
τ’ αγκάθια του

γελώντας